Zangeres Dana Winner viert een loopbaan van 30 jaar

“Ik blijf doen waarin ik geloof”

De loopbaan van Dana Winner duurt al 30 jaar. Dat viert ze op 9 november met een uitverkocht optreden in de Lotto Arena in Antwerpen. De zangeres brengt ook een album uit met drie cd’s. Wablieft sprak met haar over de voorbije jaren en over de toekomst.

 

Wablieft: Wij houden van een eenvoudige taal. Die hoor je ook in jouw liedjes.

Dana Winner: Je moet wat ik zing goed kunnen verstaan. Daarop let ik vooral. Ik gebruik woorden die iedereen kan begrijpen. “We kunnen goed verstaan wat jij zingt.” Die opmerking kreeg ik ook al in Nederland. Dat vind ik goed.



Hoe bekijk je de voorbije 30 jaar?

Die jaren gingen zo snel voorbij. Je kan dat moeilijk vatten. Maar artiesten zijn nooit met tijd bezig. “Nog vijf jaar en dan kan ik met pensioen.” Zo denken artiesten niet. Hoe oud was ik toen ik begon te zingen? Dan moet ik al flink nadenken. Ik ben daar niet echt mee bezig. Op een bepaald moment start die loopbaan gewoon. Het is als op een trein stappen. De trein vertrekt en je blijft daarmee reizen. Ik zal voor mezelf dan wel beslissen wanneer ik wil stoppen. Wanneer is het voor jezelf en voor het publiek genoeg geweest? Dat zal voor mij op een bepaald moment duidelijk worden, denk ik.



Weet je niet meer hoe jouw loopbaan begon? Het moment waarop je in een spiegel keek. En dan tegen jezelf zei: “nu ben ik een zangeres!”

In de spiegel kijken en mezelf een zangeres vinden? Nee, dat doe ik nooit. Dat heeft met mijn opvoeding te maken. Ik was de jongste van vijf kinderen. Thuis deden we vooral normaal. Als je ergens in het leven wil geraken, dan moet je hard werken. Ik heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. Dat vind ik heel fijn. Ik vind het vooral mooi dat ik een kans kreeg. Daar ben ik heel dankbaar voor. Die kans heb ik daarom echt gegrepen. Ik herinner me die beginjaren nog wel, hoor. Ik zat toen in een show op de radio. Dat was ‘Fiestdag’ van Radio 2 met Ro Burms en Johan Verstreken. Ik had toen een kleine auto. Daarmee reed ik overal naartoe.



In 30 jaar is er veel veranderd. De tv-show ‘Tien Om Te Zien’ van VTM maakte Vlaamse artiesten erg bekend. Dat is nu anders.

Toen ik in 1989 begon, kon ik daarvan genieten. Maar je kent het gezegde. Na zeven vette jaren, komen zeven magere jaren. VTM stopte met ‘Tien Om Te Zien’. Ik wist toen wat ik moest doen. Ervoor zorgen dat ik mijn plaats bleef verdienen. Nu is er die sociale media met YouTube of iTunes. Je kan muziek zomaar downloaden. Waarom zou je nog cd’s kopen? Hoe kon mijn loopbaan blijven duren? Ik wist dat ik kwaliteit moest blijven brengen. Ervoor zorgen ik dat ik goede dingen bleef uitbrengen. Dat moest muziek zijn waar ik zelf in geloofde. Dat is me gelukt, denk ik. Want dit jaar maakte ik weer kans op de Zomerhit van Radio 2.



Je bleef altijd jezelf. Dat is zo.

Ja, het moet voor mij kloppen. Ik kan op het podium niet iets brengen waar ik zelf niet in geloof. Ik heb ooit wel een plaat gemaakt, ‘Parels uit de Noordzee’. Die klopte voor mij niet. Weet je wat ik zo graag doe? Zingen in het theater. Dan kan ik liedjes zingen die ik zelf graag hoor. Dat zijn niet altijd de bekende hits. Die liedjes staan wel meestal op mijn platen. Want ik kies op die platen nooit voor zomaar wat vulling. Vaak komt na een show iemand naar mij toe. “Op welke plaat staat dat nummer?” hoor ik dan. Dat vind ik mooi. Dan is mijn doel bereikt.



Je bent niet alleen geliefd in ons land en in Nederland, maar ook in Zuid-Afrika.

Hoe komt het dat je bekend bent in een bepaald land? Dat heeft veel oorzaken. Ik zong daar in het theater een liedje samen met Steve Hofmeyr uit Zuid-Afrika. Een jaar daarna trad ik er op met een groot concert voor duizenden mensen. Hoe kwam dat? Gewoon door mezelf te blijven. Door de manier waarop ik mijn nummers bracht. Zo zijn de mensen uit Zuid-Afrika van mij gaan houden. Ik vind Zuid-Afrika ook een geweldig land. Je hoort wel eens zeggen dat daar gevaarlijke buurten zijn. Maar die moet je toch niet gaan opzoeken? Dat heeft voor mij geen zin.



Op 9 november zouden er zelfs fans uit de Filipijnen komen.

Ik heb ook fans die in Brazilië wonen. In Nederland ontmoette ik pas nog fans uit Canada. Dat komt omdat je dankzij het internet mijn muziek nu overal kan horen. Ik vind het geweldig. Het zijn geen fans die Nederlands praten. Want dat zeiden ze al tegen mij. “We verstaan niet wat je zingt, maar we willen er op jouw show wel bij zijn.”



Je komt uit Limburg. Daar is er elke zomer Pukkelpop. Het Vlaamse lied hoor je daar meestal niet. Maar Willy Sommers trad er pas wel op. Is dat niets voor jou?

Dat was een concert met Mauro Pawlowski. Die brengt muziek die meer bij Pukkelpop hoort. Het toont wel aan dat er in de wereld van muziek wat verandert. Zo is het altijd geweest. Toen ik jong was, hoorde je vooral Engelse liedjes. Dat is al een tijdje anders.



Hoe lang wil je nog blijven zingen? Jouw dochter zei al dat ze een oude zanger als Mick Jagger zielig vindt.

Ik wist dat de pers die uitspraak zou onthouden. Je moet daar ook mee oppassen. Mick Jagger is een idool voor zoveel mensen. Maar zij hoort bij de jeugd. Die jongeren zeggen gewoon wat ze denken. Wie is Mick Jagger voor die jonge mensen? Akkoord, wie is Dana Winner voor de jeugd? (lacht)



Ik zag een optreden van Leonard Cohen toen hij al ouder was dan 75 jaar. Iets voor jou?

Je mag niet vergeten dat hij een man was. (Hij stierf in 2016.) En hij bracht geen rockmuziek. Hij zong liedjes om echt naar te luisteren. Zijn stijl was bijna meer praten dan echt zingen. Er waren veel vrouwen die hem bewonderden. Ik vind daarom dat er toch een verschil is tussen oude zangers en oude zangeressen. Artiesten als Cher of Madonna, die laten ingrepen doen aan hun lichaam. Het is dat of stoppen. Ze zien er nog wel hetzelfde uit als vroeger. Maar voelen ze zich ook zo? Mij moeten ze zeker niet het podium op duwen als het voor mij niet meer gaat. Daar ben ik te fier voor. Ik weet goed wanneer mijn tijd voorbij is. Maar dat is nog niet zo, hoor. Ik voel me nu nog heel goed.

 

Info: www.danawinner.com

Wie is Dana Winner?

Dana Winner is nu 54 jaar. Zingen is altijd haar passie geweest. Toch koos ze eerst voor volleybal. In 1988 was er een zangwedstrijd van Radio 2. De finale was in Hasselt. De leden van haar volleybal-ploeg schreven haar in. Ze deden dat als grap. Dana won wel de wedstrijd. Ze ging nu echt optreden en ontmoette de zanger John Terra. Hij stuurde haar naar een uitgever van muziek.

Als Dana Winner brak ze in 1990 echt door met het liedje ‘Op het dak van de wereld.’ Het lied ‘Westenwind’ uit 1995 werd een grote hit in Nederland. Ook Duitsland leerde haar kennen. In die jaren 1990 was ze de meest geliefde zangeres van Vlaanderen. Zo won Dana Winner vijf Gouden Ogen. Dat waren toen belangrijke prijzen van tv-zender VTM. Dana Winner bleef geliefd. Na 2012 werd het even stil rond haar. Pas twee jaar later kwam ze met een Engelstalig liedje. Daarna volgde er een plaat met liedjes in verschillende talen. De fans moesten er even aan wennen.

In 2016 had ze met ‘Weer verder gaan’ opnieuw een grote hit. Zanger David Bowie was toen pas gestorven. Maar het lied van Dana Winner stond wel op nummer 1 in de Belgische lijst van iTunes. Dat kwam dankzij de VTM-show ‘Liefde voor muziek’. Met haar versie van ‘One moment in time’, ook uit ‘Liefde voor muziek’, bereikte ze al meer dan 48,5 miljoen YouTube- kijkers. Drie jaar later staat ze nog altijd aan de top.

 

Artikel door Dominique Piedfort