Nieuwe reeks van ‘Down the Road’ op Eén

“We zijn allemaal heel goede vrienden geworden”

Op maandag 27 januari start op tv-zender Eén de derde reeks van ‘Down the Road’. In dat programma gaat Dieter Coppens op reis met een groep jonge volwassenen met het syndroom van Down. Samen beleven ze spannende avonturen. Ze gaan op zoek naar hun grenzen. En ze durven die te verleggen.

De eerste twee reeksen van ‘Down the Road’ waren prachtig. De nieuwe reeks wordt dat zeker ook. In reeks drie gaan zes nieuwe deelnemers mee. Dat zijn Brenda (26 jaar), Gitte (27 jaar), Sophie (20 jaar), Jaimie (27 jaar), Peter (32 jaar) en Stijn (28 jaar). Samen met Dieter Coppens en begeleidster Saar vliegen ze naar het zuiden van Spanje. Van daar rijden ze met hun busje tot in Marokko.

Onderweg doen de deelnemers dingen die ze nog nooit gedaan hebben. In Spanje zoeken ze hun weg door een nauwe grot, racen ze met karts en gaan ze paardrijden. Ze wonen voor het eerst ook even alleen. In Marokko trekken ze door de bergen en slapen ze in de woestijn. Ze vliegen zelfs met een parapente. Dat is een valscherm waarmee je van een berg of heuvel kan vliegen.

Wablieft: Vonden jullie het een leuke reis?

Jaimie: Het was heel leuk. We zijn allemaal heel goede vrienden geworden. En ik heb de ware liefde gevonden! Sophie en ik zijn nu een koppel. Ik ben tijdens de reis verliefd geworden op haar. Maar we werden pas na de reis een koppel. Ik was eerst verliefd op Brenda. Maar dat ging over toen we samen pannenkoeken wilden bakken. Brenda is een echte Italiaanse furie! Dat past niet zo goed bij mij. Even later werd ik verliefd op Sophie. En zij is de liefde van mijn leven.

Stijn: Het was super leuk. Echt!

Gitte: Met de jongens en Sophie ben ik goede vrienden geworden. En met Brenda heb ik echt een band gekregen. Zij is nu mijn beste vriendin. 

Wat vonden jullie het fijnst om te doen?

Jaimie: Ik heb met een bord gesmeten! En ik heb met de parapente gevlogen. Naar de hemel, naar mijn Pépé.

Peter: De parapente was echt zalig. Dat zweven in de lucht. Je voelt echt de vrijheid. En ik heb Dieter gered uit de zee! Hij was bijna verdronken. 

Gitte: Vliegen door de lucht vond ik ook het leukst. Ik heb ook op een kameel gezeten. En op een muilezel. Ik doe thuis wel aan paardrijden. Maar zo een kameel is toch nog iets anders. Ik heb alles gedurfd. Mij krijg je zomaar niet klein!

Brenda: Die kameel vond ik niet leuk. Ik durfde er niet op. Hij was veel te hoog. Paardrijden heb ik wel gedaan. Terwijl ik eigenlijk heel bang was voor paarden.

Stijn: Paardrijden heb ik ook gedaan. Thuis doe ik dat twee keer per week. Op een kameel had ik nog nooit gezeten. Maar ik heb er wel veel talent voor.

Sophie: Ik vond vooral rijden in de bus leuk. Zeker als ik vooraan bij Dieter mocht zitten. Dan speelde hij mijn favoriete liedjes. Ik hou van Willy Sommers en De Romeo’s. We zongen dan samen mee. Soms zelfs heel hard! (lacht)

Brenda: Ik vond de hele reis leuk. We hebben zoveel fijne dingen gedaan. Moet ik toch iets kiezen? Dan is het alleen wonen. We mochten drie dagen met ons zessen samen in een huis wonen. Dat was een test om te zien of we zelfstandig kunnen zijn. Ik wilde heel graag aan mijn mama bewijzen dat ik dat kan.

Peter: Maar niet alles was leuk, hoor. In dat huis sliep ik samen op de kamer met Jaimie. Snurken dat hij kan! Amai… (zucht) Hij heeft me wakker gemaakt met zijn gesnurk. Ik heb dan maar mijn matras gepakt. En ik ben ergens anders gaan liggen. Daar heb ik wel zalig geslapen.

In de eerste aflevering trekken jullie samen door een grot. Die is diep en donker. Jullie moesten ook door koud water stappen. Dat kwam tot aan je middel. Het zag er heel spannend uit.

Sophie: Die tocht door de grot was heel leuk. Het zag er misschien een beetje eng uit. Maar het viel echt goed mee. En Saar en Dieter hebben ons goed geholpen.

Jaimie: Ik heb schrik van het donker. Maar in die grot heb ik die angst overwonnen. En nu slaap ik thuis met de gordijnen dicht. Dat durfde ik vroeger niet.

Gitte: Het water in de grot was te diep voor mij. Ging ik erin staan? Dan stroomde er water in mijn pak. Daarom moest Dieter mij dragen. Dat was kei-leuk! Heel even was ik wel bang. Want wat leeft er in een grot? Vleermuizen! En aan het eind van de tocht kwamen we er één tegen. Ik was toen snel weer uit de grot (lacht).

Hebben jullie de vorige reeksen van ‘Down the Road’ gezien? En wie wilde daarom graag zelf meedoen?

Jaimie: Ik heb ze alle twee gezien. Ik zei daarna tegen mijn mama en papa: “Mijn allergrootste droom is om mee te doen met ‘Down the Road’.” En nu kwam die droom uit. 

Brenda: In de eerste reeks deed ook iemand uit Limburg mee. Dat was Martijn uit Maaseik. Wij kennen elkaar goed. Toen ik zag dat hij meedeed, dacht ik: dit is mijn kans!

Gitte: Ik wilde graag meedoen. Maar van mama moest ik eerst naar de andere reeksen kijken. Dan wist ik ongeveer wat me te wachten stond. Pas nadien mocht ik me inschrijven.

Stijn: Bij mij ging het ook zo. Ik had al wel enkele afleveringen gezien. Mama en papa vroegen me om eerst naar de andere te kijken. Pas daarna beslisten we of ik zou meedoen.

Sophie: Ik had ze ook gezien en ik vond ze heel leuk. Dieter zag er echt een fijne man uit om mee op reis te gaan.

Op de foto van links naar rechts: Jaimie, Dieter, Gitte, Brenda, Peter, Stijn, Sophie en begeleidster Saar.

En is Dieter een leuke man om mee op reis te gaan?

Brenda: Zeker. Voor mij is Dieter een tweede papa. Hij is wel wat jonger dan mijn echte papa. Maar dat kan geen kwaad.

Jaimie: Hij is een heel fijne kerel, en een echte Rambo!

Sophie: Ja, hij heeft veel spieren!

Gitte: Dieter is heel tof. En hij heeft me ontbijt op bed gebracht.

Stijn: Hij is echt lief. En hij kan alles.

Peter: Dieter pakt je soms ook vast voor een knuffel. Dat is plezant. Tijdens de reis kreeg hij plots pijn in zijn rug. Ik heb hem dan een massage gegeven. Daarna was hij weer beter.

Jullie zagen elkaar voor het eerst op de luchthaven. Dieter vroeg daar waar jullie graag naartoe wilden. Brenda hoopte op Amerika. Stijn wilde naar Japan en Peter naar Australië. Het werd Spanje en Marokko. Was het leuk om daar naartoe te gaan?

Brenda: Vooral Marokko vond ik heel fijn. Daar leerden we echt een heel andere cultuur kennen. En ik heb veel respect voor andere culturen.

Peter: Spanje was leuk. In Marokko was er wel veel lawaai. Dat vond ik niet zo prettig.

Jaimie: Spanje en Marokko zijn echt top-landen. Het is er heel mooi.

Gitte: Ik had ook wel naar een ver land willen reizen. Maar ik ben toch blij dat ik naar Spanje en Marokko geweest ben. Ik voelde me daar erg goed. 

Sophie: Ik was al wel een enkele keren in Spanje geweest. Maar nog nooit zo ver. En nu staken we ook met een boot de zee over, naar Marokko. Daar was ik nog niet geweest. 

Stijn, jij hebt van iedereen al de meeste reizen gemaakt. Je ging zelfs al naar China en Amerika. 

Stijn: Ja, ik ben een avonturier. Toen ik klein was, ging ik veel op reis met mijn ouders. Naar China reisde ik zonder mijn ouders. In Spanje was ik al geweest. Marokko was voor mij de eerste keer. Daar hebben we gekampeerd in de woestijn. Dat was heel tof.

Jullie werden goede vrienden. Spreken jullie nog vaak af?

Jaimie: Deze zomer gingen Sophie, Stijn, Brenda en ik samen naar het festival Bootsea. Dat was in Oostende. Het is een festival voor mensen met een beperking. Ik mocht daar optreden als dj. Mijn naam als artiest is DJ Jack. Dat optreden was een uitdaging voor een ander programma op tv. Dat was ‘Vandaag over een jaar’ op Eén.

Sophie: Met de meisjes gingen we vorige zomer minigolf spelen. Dat was heel plezant. We zijn toen ook eens in het restaurant van de ouders van Jaimie gaan eten. En we zijn pas nog bij Jaimie op bezoek geweest. Want hij is nu mijn vriendje.

Brenda: We hebben een WhatsApp-groepje. Daarin sturen we veel berichtjes en foto’s naar elkaar. En onze ouders hebben allemaal samen ook een WhatsApp-groep gemaakt.

Gitte, jij bent al eerder op tv geweest.

Gitte: Ja, ik had al een rol in ‘Familie’ op VTM. Ik speelde de pleegdochter van Rita. Actrice Jacky Lafon speelt die rol. Ik speelde ook mee in de reeks ‘Tytgat Chocolat’ op Eén.

Ik hou van acteren. Ik speel bij Theater Stap. Met die vereniging voor toneel spelen we nu het stuk ‘De waarheid’. Op 8 februari spelen we de eerste voorstelling.

Jullie worden nog echte Bekende Vlamingen!

Gitte: Bekend worden vind ik niet erg, hoor! Dan ga ik handtekeningen uitdelen. Op de armen van mensen. En op hun buik! (lacht)

Brenda: Ik hoef niet bekend te worden. Als mijn familie me maar herkent. Dat is goed genoeg.

‘Down the Road’ kan je vanaf 27 januari elke maandag zien op Eén. Het programma begint om 20.40 uur.

Tekst door Ruud Meert

Wablieft sprak ook met Dieter Coppens over de nieuwe reeks van ‘Down the Road’. Dat interview lees je hier.