België blijft verrassen
Binnenkort ben ik Belg. Terwijl ik het opschrijf, begin ik eraan te wennen.
De meeste Oost-Europeanen vinden de Belgen in het begin te koud, te streng, te kalm. Ook ik vond dat. En ik rolde met mijn ogen als ik met hen contact had.
Maar na een lange strijd leer je hun taal. Het is de enige taal in de wereld waarin 'ik hou van je' klinkt als een oproep tot oorlog. Dan werk je met ze en woon je tussen ze.
En op een dag geeft je collega je zijn auto. Om je ouders van het vliegveld te halen. Word je op een ochtend ziek? Dan belt je buurvrouw de ambulance en slaat ze het werk over. Zo kan ze op je kind passen. En ben je door corona helemaal alleen met Kerstmis? Dan nodigt het schoolvriendje van je zoon je uit. Om samen te vieren.
Reis je naar je geboorteland? Dan heb je pas het gevoel dat je thuis bent als je terug bent in België.
Binnenkort ben ik Belg. Terwijl ik het opschrijf begin ik het te geloven.
Ik rol nog af en toe met mijn ogen. En ik zal altijd van mijn geboorteland blijven houden. Maar dit land heeft me meer gegeven dan ik ooit had verwacht.
