Emma Meesseman is de grote ster bij de Belgian Cats
Wordt basketbalster Emma Meesseman op 21 december verkozen tot ‘Sportvrouw van het jaar’? Ze won de laatste weken al twee grote prijzen voor sporters. Dat zijn de Vlaamse Reus en het Vlaams Sportjuweel. Komt daar zaterdag nog een mooie prijs bij? Die kans is heel groot. Want 2019 was voor Meesseman een heel bijzonder jaar.
Emma Meesseman is 26 jaar. Ze werd deze zomer met haar ploeg Washington Mystics kampioen in Amerika. Ze speelt ook bij Jekaterinenburg. Met die ploeg werd ze kampioen in Rusland en won ze het Europees kampioenschap voor ploegen. Meesseman is ook de grote ster bij de Belgian Cats. Dat is de Belgische ploeg van vrouwen in het basketbal.
De Belgian Cats speelden vorige maand twee wedstrijden om zich te plaatsen voor het Europees kampioenschap van 2021. In Charleroi versloegen ze Oekraïne met 83-66. Enkele dagen later versloegen ze in Helsinki ook Finland. Daar werd het 58-85. Emma Meesseman werd twee keer verkozen tot beste speelster van de wedstrijd. Voor de wedstrijd in Charleroi maakte ze graag tijd voor een gesprek met Wablieft.
Wablieft: Je werd dit jaar kampioen in de WNBA, het Amerikaanse basketbal voor vrouwen. Dat is de sterkste reeks ter wereld. Welk gevoel krijg je van die titel?
Emma Meesseman: Kampioen worden in de WNBA was heel bijzonder. Ik zei vroeger altijd dat je de reeksen in de verschillende landen niet met elkaar kan vergelijken. En ik vond winnen overal even mooi. Maar deze titel staat nu toch op nummer één.
Ik ben normaal vrij rustig. Maar voor de finale in de WNBA had ik wel stress. Ik voelde dat heel veel mensen naar me keken. We hadden ook alle vijf de wedstrijden nodig om de titel te pakken (Wablieft: De eerste ploeg die drie wedstrijden wint, is kampioen.) In die vijfde wedstrijd was het alles of niets. Dat maakte winnen erg bijzonder. Ik was kapot na de wedstrijd. Ik had eigenlijk geen energie meer om te vieren. Tegelijk was ik heel gelukkig. Ik had zo hard gewerkt en één van mijn mooiste dromen laten uitkomen. Ik ben ook al zeven jaar bij die ploeg. We zijn allemaal goede vrienden. Samen die titel winnen was fantastisch.
Wat vonden mensen rond je van die titel? Vierde je familie mee?
Ja, mijn familie volgt altijd wat ik doe. Iedereen was natuurlijk heel blij. Ik hoorde ook dat veel andere mensen me aanmoedigden. Mensen die normaal weinig of niet naar basketbal kijken. En nu stonden ze ‘s nachts op om naar mijn wedstrijden te kijken. Dat is heel fijn.
Eén reactie vond ik ook erg leuk. L.A. Lakers-speler Kyle Kuzma postte op Twitter dat ik heel goed speelde in de finale. Superster LeBron James nam dat bericht over en zette er ook nog vlammetjes bij.
Je werd ook verkozen tot MVP van de finale, de meeste waardevolle speelster. Hoe voelt dat?
Dat is een mooie erkenning. Maar ik vind het niet heel belangrijk. Ik weet dat ik goed gespeeld heb. Maar dat we met de ploeg kampioen werden, doet me veel meer plezier.
Je hebt drie ploegen. Je speelt bij de clubs Jekaterinenburg in Rusland en Washington Mystics in Amerika. En ook bij de Belgian Cats. Waar speel je het liefst?
Dat is een moeilijke keuze. Bij alle drie de ploegen voel ik me erg thuis. Ik kan het goed vinden met alle andere speelsters. Ik speel nu enkele jaren in Jekaterinenburg en al zeven jaar in Washington. Met de speelsters van de Belgian Cats speel ik al mijn hele leven samen. Moet ik toch een ploeg kiezen? Dan kies ik de Belgian Cats. Voor de ploeg van je land mogen spelen is heel bijzonder.
Je werd met Jekaterinenburg kampioen in Rusland en je won de Europese beker voor ploegen. Daar was minder aandacht voor dan voor de WNBA. Vind je dat jammer?
De WNBA is de bekendste reeks in het basketbal voor vrouwen. Dat mijn titels in Rusland minder aandacht kregen, vind ik niet zo erg. Ik vind het wel jammer dat sport van vrouwen veel minder aandacht krijgt dan sport van mannen. Dat is bij alle sporten zo, niet alleen bij basketbal.
Vorig jaar werden de Belgian Cats vierde op het wereldkampioenschap (WK). Nu zijn jullie op weg naar het Europees kampioenschap (EK). Halen jullie een medaille op het EK?
We zijn niet de grote favoriet, maar we hebben goede kansen. We kunnen een mooie plaats halen. Ons doel is om bij de eerste vier of vijf te eindigen. En liefst hoger. We moeten wel nog de tegenstanders afwachten. Sommige ploegen zijn veel sterker dan andere. En hopelijk loopt niemand een blessure op.
Vroeger hoopten fans dat we het goed zouden doen op grote tornooien. Nu verwachten ze dat gewoon. Dat is goed, natuurlijk. Al zorgt het wel voor meer druk. Maar veel speelsters spelen nu ook bij grote clubs in het buitenland. Daar leerden we om te gaan met die druk. En we werden er lichamelijk en geestelijk sterker.
In februari spelen jullie voor een plaats op de Olympische Spelen. Is daar spelen een droom?
Ja, zeker. Iedere atleet wil ooit de Olympische Spelen halen. Wij dromen daar allemaal van. Enkele jaren geleden leek dat nog helemaal onmogelijk. Maar nu hebben we echt een kans. Ik hoop dat we ons kunnen plaatsen.
Je speelt een heel jaar lang. Het seizoen in Rusland was gedaan in het begin van mei. Een week later speelde je al in het nieuwe seizoen in de WNBA. Wanneer neem jij vakantie?
Ik heb geen tijd voor vakantie (lacht). De week waarin ik wisselde tussen Rusland en de VS, was ik thuis. Toen heb ik geen basketbal gespeeld. Maar vakantie was dat niet. Want ik had veel afspraken. Binnenkort begint de kerstvakantie. Dan heb ik twee weken vrijaf. Ik hoop op een beetje rust. Dan kan ik mezelf weer opladen.
Is zo veel sport en zo weinig rust niet erg zwaar voor je lichaam?
Ja (lachje). Maar ik doe het heel graag. Dat is het belangrijkst. Deed ik mijn sport niet zo graag? Dan zou ik het zeker niet volhouden. Maar basketbal is mijn passie. En ik weet wel dat ik mijn lichaam goed moet verzorgen. Ik heb ook geluk met mijn drie ploegen. Overal werken goede dokters en kinesisten. Zij helpen me heel goed.
Je woont de ene helft van het jaar in Rusland en de andere helft in de VS. Waar woon je het liefst?
(Twijfelt even) Ik ben graag in Jekaterinenburg. Het is een mooie stad. Ik heb er alles wat ik nodig heb. Lekker eten. Maar dat heb ik in Washington ook wel. En daar vind ik het klimaat aangenamer dan in Rusland. Hoewel… Ik hou ook wel van de kou in Rusland.
De taal is misschien het grootste verschil. Engels is makkelijker dan Russisch. Ik ken al veel woorden in het Russisch. Maar zinnen maken lukt me nog niet. Ik ga nu wel Russische les volgen.
Wat doe je als je niet aan het sporten bent?
Ik kan het goed vinden met de andere dames in mijn ploegen. We doen veel dingen samen. Dan spelen we bijvoorbeeld ‘s avonds spelletjes, of we gaan wandelen of eten. En soms komt mijn familie op bezoek. Gaan zij op vakantie? Dan komen ze naar mij.
Je woont alleen in verre landen. Is dat niet een beetje eenzaam?
Het was de laatste tijd erg druk. Dus ik hoop nu eigenlijk dat ik even wat alleen kan zijn (lacht). En ik kan goed alleen zijn. Dat is geen probleem. Soms is het wel een beetje eenzaam, hoor. Ik ben vooral bezig met mijn werk. En ik heb mijn vrienden niet dicht bij me. Maar ik heb fijne ploeggenoten. Samen doen we leuke dingen.
Sport jij elke dag?
Ja, eigenlijk wel. En heb ik eens een vrije dag? Dan zijn we meestal onderweg naar een wedstrijd. Zowel in Rusland als in de VS is dat bijna altijd met het vliegtuig. Vaak is het zelfs zo ver dat we in een andere tijdzone zijn. Die verschillen in tijd maken het soms wel vermoeiend. Maar ik kom op veel mooie plaatsen. Ik probeer elke stad waar ik moet spelen te bezoeken. Zo leer ik veel over cultuur.
Je bent een rolmodel voor veel meisjes. Vind je dat leuk?
Ik vind het een beetje raar. Ik ben nog altijd gewoon Emma uit Ieper. Ik ben als persoon niet veranderd door het succes in mijn sport. Ik zou het zelfs heel erg vinden als ik wel zou veranderen. Mijn ouders leerden mij om gewoon te blijven. En daardoor voel ik me gewoon als iemand die basketbal speelt. Maar ik begrijp wel dat sommige meisjes naar me opkijken. Ik vind dat ook leuk. Maar het verandert me niet als persoon.
Jouw moeder speelde vroeger ook basketbal voor de ploeg van België. Was het logisch dat jij dezelfde sport zou doen?
Nee, er was helemaal geen druk op mij om basketbal te gaan spelen. Ik heb mama ook nooit zien spelen. Ze is gestopt toen ze zwanger werd van mij. Mijn ouders verwachtten wel dat ik een sport deed. Maar ik mocht zelf kiezen. Ik heb tennis en volleybal gespeeld, en aan sportkampen meegedaan. Ik zat ook bij de scouts en volgde tekenles. Pas op mijn 16 jaar heb ik alles op basketbal gezet. Dan had ik geen tijd meer voor andere hobby’s.
Wil je Emma Meesseman en de andere Belgian Cats aanmoedigen tijdens een wedstrijd? Dan kan je tussen 6 en 9 februari naar Oostende. Daar proberen de Cats zich te plaatsen voor de Olympische Spelen. Ze spelen er een tornooi tegen de ploegen van Canada, Japan en Zweden. Alle info over de Cats vind je op de website www.basketbelgium.be. Daar kan je ook tickets kopen voor hun wedstrijden.
Tekst door Ruud Meert
