Leve de fichebak!

In Antwerpen viel bijna alles plat. Dat kwam doordat computers niet meer werkten. Je leest het op pagina 3. Ik denk aan vroeger en voel me een oude man. Want ik kende een wereld zonder computers.



Ik schreef een artikel voor de krant op een typemachine. Daarna fietste ik naar het kantoor. Daar gaf ik mijn artikel af. Een dag later las ik het in de krant. Een paar jaar later zat ik zelf op het kantoor. In de namiddag kwam de bode aan. Dat was de man die de foto’s kwam oppikken. Hij reed ermee naar de drukkerij van de krant. Een dag later stonden de foto’s in de krant. Iedereen vond dat toen heel normaal.

Ik moet nu ook even denken aan Michel Wuyts. Hij is nu met pensioen. Wuyts gaf commentaar bij het wielrennen. Over de wielrenners wist hij alles. Het stond allemaal op kaartjes of fiches. Die stak Michel in een bak. Hij noemde dat zijn fichebak. Al die gegevens in een computer steken? Dat deed Michel liever niet. Uit schrik om plots alles kwijt te zijn.

Ik weet het wel. Wat als die fichebak in brand vliegt? Dan ben je toch ook alles kwijt? Toch begrijp ik mensen als Michel Wuyts. Zeker tijdens mijn vakantie kijk ik nooit naar e-mails of WhatsApp. Een zalige tijd.