Eerste tentoonstelling met foto’s van Frank Raes

Frank Raes geeft commentaar bij het voetbal. En hij presenteert ‘Extra Time’ op tv-zender Canvas. Ook dat programma gaat over voetbal. Wist je dat hij nog een andere passie heeft? Frank Raes maakt mooie foto’s. Zijn eerste tentoonstelling is van 12 tot 15 september in Antwerpen. Wablieft sprak met hem over zijn hobby. En over voetbal natuurlijk.

 

Wablieft: Hoe lang is fotografie al jouw passie?

Frank Raes: Ik maak al heel lang foto’s. Maar vroeger had ik te weinig tijd om er echt mijn hobby van te maken. Ook mijn vader maakte veel foto’s. Hij had een mooi toestel. Ik weet nog dat hij er ooit mee in de zee is gevallen. (lacht)

Voor mij werd het pas een passie toen de digitale fotografie doorbrak. Dat was rond het jaar 2003. Toen heb ik een simpel toestel gekocht van het merk Nikon. Ik begon me meer en meer met fotografie bezig te houden. Ik las er ook veel boeken over. Ik ging steeds betere toestellen en lenzen kopen. Elk jaar kocht ik wel iets nieuws.



Bijna iedereen maakt nu foto’s met een telefoon.

Ik weet het. Maar ik zie foto’s maken nog als een kunst. Een stilstaand beeld, dat heb ik altijd heel boeiend gevonden.



Er is nu die tentoonstelling. Ga je nog meer met fotografie doen?

Dat doe ik eigenlijk al. Ik presenteer samen met iemand anders nog ‘De Donkere Kamer’. Dat is een programma over fotografie. Op verschillende plekken in Vlaanderen sprak ik al met bekende fotografen over hun werk. Ik heb ook een idee voor een tv-programma over fotografie. Maar meer dan een idee is dat nog niet.



Waarom is er nu pas die eerste tentoonstelling?

Die is er nu omdat mijn zoon ernaar vroeg. Ik kreeg nog de vraag om vooral te kiezen voor foto’s van de rivier de Schelde in Antwerpen. Ik vond het moeilijk om voor de beste foto’s te kiezen. Kies uit duizend foto’s eens de beste tien. Wie is de beste voetballer ooit? Je kan het daarmee vergelijken Ik heb ook veel foto’s van de Schelde. Op mijn terras kijk ik uit op de bocht van de Schelde. Ik zie hoeveel boten daar langskomen. Ik kijk naar de lucht boven de Schelde. Die is soms prachtig rood. Het licht vind ik heel belangrijk bij mijn foto’s. Ik hou ook van alle vormen van de wolken. Daar keek ik als kind al graag naar.

“Ik hou van een beeld dat stilstaat”

Welke andere foto’s maak je nog?

Ik ga graag naar het Centraal Station in Antwerpen. Daar zie je veel mensen die zich moeten haasten. Van die sfeer hou ik wel. Ik zie die mensen dan allemaal snel bewegen. En ik sta dan even stil. Maar voor mij hoeven er niet altijd mensen op een foto te staan. Staat er geen enkele mens op een foto? Dan zie je vaak een soort postkaart. Dat wil ik vermijden. Van zo een foto toch een spannende foto maken. Dat is dan mijn doel.Maak je alleen foto’s in Antwerpen?

Nee, ik neem mijn toestel mee naar het buitenland. Ik nam bijvoorbeeld al foto’s in Napels. Ik nam mijn toestel ook mee naar het wereldkampioenschap (WK) voetbal in Rusland. Vaak ging ik dan enkele uren de straat op. Zo maakte ik foto’s van de prachtige metro in Moskou. Ook van metro’s en treinen maak ik graag foto’s.





 

Kies je soms voor een thema of een vast onderwerp?

Nee, dat doe ik nooit. In Antwerpen ga ik gewoon de straat op. Ik zie wel wat er dan gebeurt. Ik ben geen fotograaf die altijd hetzelfde soort foto’s maakt. Er zijn bekende fotografen die dat wel doen. Daarom worden die soms gedwongen om weer eens dezelfde foto te maken. Dat doe ik liever niet.

Ik laat me als fotograaf liever van alles overkomen.

Echt knappe foto’s over voetbal zie je zelden. Toch?

Foto’s maken in de wereld van sport, dat is een vak apart. In een krant moet meestal gewoon de foto staan van een voetballer die een doelpunt maakt. Toch zijn er ook fotografen die heel mooie foto’s maken over sport. Maar ik hou me daar niet mee bezig. Ik laat me als fotograaf liever van alles overkomen.



Nu we het toch over voetbal hebben... Naar ‘Extra Time’ kijken veel mensen die niet eens kenners zijn van de sport. Hoe verklaar je dat?

Met de gasten spreek ik vooraf niets af. Ik weet wel hoe de gasten over een onderwerp denken. We hebben niet echt een ‘script’ dat we moeten volgen. Ook de grappen zijn niet vooraf vastgelegd. Ik denk dat het een groot verschil is met andere tv-shows. Ons programma is zo goed als live. Gaat er iets fout? Dan kunnen we dat niet wegknippen. Dat geeft altijd een leuke spanning. En we herhalen het nieuws uit de kranten niet. We vertellen liever nog wat meer over wat er in het weekend is gebeurd.

Vorige week liep er iets mis in de studio.

Ja, we toonden beelden van voetballers met een buil op hun hoofd. Een man in het publiek kon daar niet tegen. Die viel flauw. Hij kreeg de nodige hulp. De regisseur van ‘Extra Time’ vertelde mij dat ik voort moest doen. Gelukkig was het niet heel erg. We maakten ooit ook iets mee met acteur Luk Wyns. Zijn favoriete ploeg Antwerp was kampioen en mocht naar de eerste klasse. De avond van ‘Extra Time’ zat hij in een andere uitzending. Plots liep hij de tv-studio in. Hij begon wild rond onze tafel te lopen en te juichen. Dat was op tv te zien. We gaven hem geen aandacht. Dat had hij niet verwacht, denk ik. Hij dacht zeker dat het voorval in de kranten zou komen. Maar het werd geen nieuws. Wat later kwam ik hem tegen in een vliegtuig. Hij dook wat weg in zijn stoel. Ik denk dat hij zich schaamde. (lacht)



Wat vind je van het nieuwe seizoen in de eerste klasse? Club Brugge lijkt nu de club met de meeste macht.

Dat is zo. Bij Club Brugge is alles duidelijk. Anderlecht is op dit moment een club in een overgang. Ik vind het wel dapper wat Anderlecht nu doet. (Speler en trainer Vincent Kompany geeft jonge voetballers een kans.) Maar ook bij Club Brugge en Racing Genk gebeuren boeiende dingen. Wie is de beste ploeg? Wie gaat er winnen? Dat interesseert mij niet zo. Ik vind vooral dat het spannend moet zijn. En daarmee hebben we in België geluk. In het buitenland is de kampioen vaak op voorhand bekend. In Italië is dat Juventus, in Frankrijk Paris Saint-Germain en in Duitsland Bayern München. Goed, in het buitenland spelen Barcelona en Manchester City heel mooi voetbal. Bij ons is dat anders. Maar het gaat niet alleen om mooi voetbal. Er moet ook spanning zijn. En In België is het nog wel spannend. Daarom ben ik een fan van play-off 1. (De zes beste ploegen spelen op het einde van het seizoen tegen elkaar.)



Hoelang blijf je nog commentaar geven bij de wedstrijden?

Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik ben sinds dit jaar met pensioen, maar ik werk nog wel verder. Rik De Saedeleer was bijna 75 jaar toen hij nog commentaar gaf op het WK voetbal van 1998. Maar dat was een andere tijd. Vroeger zond vooral de VRT de wedstrijden live uit. Nu komen er veel meer wedstrijden live op tv. En dat op veel meer zenders. Hoelang ik nog bezig blijf? Ik weet het niet. Ik hoop er wel bij te zijn op het Europees kampioenschap voetbal van 2020.



Info: De foto’s van Frank Raes zijn te zien op het Zaha Hadidplein voor het Havenhuis in Antwerpen. www.artofantwerp.be

De mooiste momenten

Frank Raes werkt al 40 jaar lang als sport-journalist voor de omroep VRT. Wat is zijn mooiste moment? Hij kiest voor de gouden medaille van zwemmer Fred Deburghgraeve op de Olympische Spelen van 1996. Dat moment maakte hij zelf mee. Op die Spelen had hij ook een gesprek met boogschutter Paul Vermeiren. Hij was in Kroatië een soldaat voor de Verenigde Naties. Vermeiren kon de gouden medaille winnen. Maar hij werd pas vierde en mocht niet op het podium. Dat zorgde voor een mooi en ontroerend gesprek. Frank Raes kreeg daarvoor de Prijs van de Sportpers.

- Dominique Piedfort