Spijt komt te laat

Ik zat in het derde middelbaar. Ik droeg een zwarte rok, zwarte kousen en een zwarte trui. Ook mijn nagels waren zwart. Ik was anders dan de anderen. Daarom werd ik soms gepest. Zelfs door leraars.

Ik zat in de les Latijn. We leerden over de Kelten. Was er in dat volk iemand dood? Dan kreeg die zwarte verf op de nagels.

De leraar kwam naar mij. Hij keek naar mijn nagels. "Ben jij een Kelt?" vroeg hij met een lach. "Ben jij al dood?! Zo lijkt het wel! Je ziet er dood uit!"

Iedereen lachte me uit. Behalve één leerling. Dat was Leslie. Hij werd ook gepest. Leslie haalde goede punten op school. Hij was erg slim. Toch lachten anderen hem vaak uit. Waren de pesters jaloers? Ik denk het. Ze haalden vaak zijn huiswerk uit zijn boekentas. Dan schreven ze de antwoorden over. 

Ik wist hoe Leslie zich voelde. Vreselijk. Maar ik durfde niets te zeggen. Ik durfde het zeker niet te melden bij leraars. Dus deed ik niets. Dat was verkeerd. Ik heb spijt. Maar spijt komt altijd te laat.

Lynn