Pas op voor Krijtman
Voor ons huis staat een boom. Rond de stam staan wat planten. Vaak liggen er ook peuken van sigaretten of blikjes drank. Ik kan daar niet tegen. Dan neem ik krijt van mijn zoon Astor. Hij tekent daarmee op de stoep. Ik schrijf naast de peuken: geen asbak! En naast de blikjes: geen vuilnisbak!
Wat ik ook erg vind? Poep van een hond op de stoep. Daarnaast schrijf ik met krijt: flink! Astor snapt dat niet. “Dat is toch niet flink, papa?” Mensen met een hond kijk ik aan als ze door de straat wandelen. “Ik heb een zakje bij,” zeggen ze dan. Dat zal dan wel. Maar ik ben het beu.
Waar ik ook genoeg van heb? Auto’s die in de straat zomaar op de stoep staan. De chauffeur zit er nog in. Soms eet die een broodje. De motor blijft draaien. Ik zeg daar elke keer iets van. “U mag hier niet parkeren. En kan u de de motor stilzetten?” Dan kijken ze mij vreemd aan. Alsof ik niet normaal ben. Dat ben ik ook niet. Ik ben een superheld. Pas maar op voor Krijtman.
