Mensen die een straf krijgen voor een zware misdaad moeten meestal de gevangenis in. Daar zitten ze soms jaren. Maar op een dag komen ze weer vrij. Ze hebben hun celstraf uitgezeten. Wat doet die vrijlating met een persoon, en met de mensen rond hem of haar? Wat voel je als je na een lange celstraf terug naar huis mag?
Twee mannen vertellen hun verhaal. Zij zaten meer dan tien jaar in de gevangenis. Ze vertellen hoe ze hun leven na de celstraf weer proberen op te bouwen. Hoe belangrijk familie is die je steunt, in goede en slechte tijden. Ze vertellen vooral over de hoop op een mooie toekomst voor iedereen. En over het recht op een tweede kans.
Over de auteur: Aline Bauwens is doctor in de criminologie. In haar onderzoek bestudeert ze hoe gevangenen terugkeren naar de samenleving. Ze geeft les over conflicten oplossen. En ze is bemiddelaar.
Lees een stukje uit het boek
Enkele keren per maand zit ik een uur in mijn auto. Dan ben ik op weg naar mijn grote liefde. Ik rijd dan ook een uur terug naar huis, alleen. Ik doe dat meer dan tien jaar lang. Mijn man zit in de gevangenis. Ik rijd naar huis. Ik kom thuis en ik ben alleen. Geen dagen, geen maanden, maar jaren.
Ik kan nog steeds niet geloven wat er gebeurd is. Het voelt aan als een slechte droom. Maar het is echt. Mijn man is niet thuis. Hij loopt niet op straat. We kijken ’s avonds niet samen naar de tv. Hij ligt niet naast me in bed. Hij zit ‘vast’. Elke dag belt hij me. Het zijn korte gesprekken. Ik ben zo blij om even zijn stem te horen.
