“Ik ben onder water minder bang dan op straat”
Glenn maakt foto’s van bijzondere wezens in water
Glenn Biscop heeft al lang interesse voor biologie. Vooral dieren die in het water leven, vindt hij interessant. Fotografie onder water is dan ook een grote hobby van hem. Hij vertelt Wablieft over duiken, fotograferen en mooie naakt-slakken.
Wablieft: Hoe ben je begonnen met fotografie onder water?
Glenn Biscop: Ik ben begonnen met duiken in 1998. Vooral in Nederland, in de Oosterschelde. We hielpen toen de biologen. We keken naar de dieren in het water en schreven op wat we zagen. Die dieren waren soms kleiner dan een centimeter. Het probleem was als we terug boven water kwamen. Dan hadden we soms niet hetzelfde gezien. Ik denk dan dat het dier een geel lijntje had op de zijkant. Maar de andere persoon denkt dat lijntje in het midden was. Als je dan geen foto hebt, is het moeilijk om zeker te zijn. De verschillen zijn al zo klein. Daarom zijn we begonnen met foto’s maken.
In het begin ging het vooral over de biologie. Dus niet meteen fotografie. Ik vind mezelf ook geen echte fotograaf. In het begin zijn dat gewoon foto’s. En ben je al blij als je weet welk dier het is. Maar dan begin je het meer te doen. Dan denk je: het zou wel leuk zijn als mijn foto’s mooier zijn. Zo groeit dat verder. Maar het blijft een hobby. Ik ben eigenlijk een duiker die ook foto’s maakt. Niet een fotograaf die soms duikt.
Het gaat dus vooral om de dieren?
Het belangrijkste is het herkennen van de dieren. Je probeert natuurlijk wel mooie foto’s te maken. Maar het blijft een hobby en mijn grote interesse is nog steeds biologie. Zo is het ooit begonnen.
Duiken doe je met twee. Voor de veiligheid. En ja, ik wil ook denken aan die tweede persoon. Wil je echt goede foto’s? Dan ben je soms twintig minuten bezig op één plaats. Maar dan vind je niemand die nog mee wil duiken (lacht). Wachten is natuurlijk niet zo leuk. Ik wil dat het voor iedereen leuk blijft.
Hoe werkt het juist?
We duiken vooral in Nederland. En als we iets leuks zien, dan ben ik blij. Maar mijn grote passie is naakt-slakken. Naakt-slakken zijn klein. Dat heeft een groot voordeel. Je moet dan macro-fotografie doen. Waarom? Macro-fotografie doe je van heel dichtbij. Ik kan met mijn fototoestel tot op een centimeter van het dier komen. Zo kan je met weinig materiaal toch leuke foto’s maken.
Dat is ook handig. Want in Nederland kan je niet zo ver kijken onder water. Duiken in Nederland is niet hetzelfde als duiken in Egypte. Daar kan je veertig meter ver zien. Hier heb je een zicht van twee meter, als alles goed gaat. Vaak is het zelfs minder dan twee meter. Als je dan te ver van het dier bent, kan er vuil op de foto staan. Hoe dichterbij, hoe makkelijker dus. En die naakt-slakken bewegen niet veel. Dat maakt het nog simpeler.
Waarom fotografeer je zo graag naakt-slakken?
Dat is een beetje toevallig. Het zijn heel bijzondere dieren. Zeg morgen niet tegen iemand het woord naakt-slakken. De meeste mensen weten niet goed wat dat is, een naakt-slak. Ik heb veel geluk gehad. Ik heb al snel enkele heel mooie gezien. Dan dacht ik: ah dat is toch interessant! Ik leerde steeds meer bij en ging op zoek. Ik heb ook een bioloog in Nederland ontmoet. En die heeft mij heel veel informatie gegeven. Zo begint dat verder te groeien.
Het leuke is dat je echt goed moet zoeken. Ik heb foto’s van dieren die maar 2 millimeter groot zijn. Het is niet makkelijk om die te vinden in het water. Maar dat is de uitdaging.
Ik vind ze ook heel mooi. Ik denk dat veel mensen niet weten wat voor mooie dieren er in het water zitten. Want als ik morgen een zeepaardje zie, dan ben ik ook dolgelukkig. Er zijn zoveel mooie dieren. Vissen fotografeer ik wel minder. Die bewegen meer en de afstand is groter. En dan heb ik ook een grotere camera nodig. Dat wil ik niet. Ik heb graag mijn vrijheid. Want het duiken op zich vind ik ook leuk. En met een kleiner toestel kan ik duiken en foto’s maken tegelijk.
Hoelang ben je dan onder water?
Dat hangt af van hoe diep we gaan en van het weer. In de winter is het water maar twee graden. Dan zijn we blij als we 45 minuten in het water kunnen blijven. Als het in de zomer goed weer is, kunnen we soms 100 minuten duiken.
Is het soms gevaarlijk?
Echte fotografen duiken alleen. Maar dan zijn er veel meer gevaren. Stel dat er onder water iets gebeurt of je voelt je niet goed. Dan ben je daar alleen. Ik duik altijd met iemand bij me. Maar in al die jaren is er nog nooit iets fout gegaan.
Wat is je favoriete foto die je gemaakt hebt?
Er is een foto waar ik heel trots op ben. Wij gaan elk jaar op vakantie naar Spanje. Al 15 jaar met dezelfde groep vrienden. Ook daar maak ik foto’s onder water. Die stuur ik naar een biologie-groep in Spanje. Zo kunnen ze meer leren over welke dieren er zijn. En zij maken elk jaar een kalender. Dit jaar staat een van mijn foto’s in hun kalender. Dat vind ik wel heel fijn.
Er bestaan ook wel wedstrijden voor fotografie onder water. En soms twijfel ik. Maar toch doe ik niet mee. Het is niet mijn doel om de mooiste foto te hebben. Ik ben blij als ik het dier heb gezien, en die mooi op beeld heb voor mezelf. Als anderen dat ook leuk vinden, dan is dat tof. Maar daar doe ik het niet voor. Ik doe het vooral voor mezelf. Omdat ik er zelf veel plezier aan heb.
Is er nog een dier dat je graag zou fotograferen?
Als ik ergens naartoe reis, kijk ik altijd eerst welke dieren daar leven. En wat ik zou kunnen vinden onder water. Dan hoop ik dat dier ook te vinden en een foto te kunnen maken. Maar dat gaat meestal toch over naakt-slakken.
Hoe herken je al die dieren die je tegenkomt?
Ik heb enkele opleidingen gevolgd. En er zijn nog mensen die dit doen. We helpen elkaar. Er zijn websites en Facebook-groepen waar je vragen kan stellen. Je plaatst dan je foto en je vraagt welk dier op je foto staat. Dat is ook leuk. Want zo kan je weten welke dieren je kan zien op een bepaalde plaats. Als ik bijvoorbeeld naar Argentinië ga, en ik wil weten welke dieren ik daar kan zien. Dan zoek ik het antwoord op internet. Dat is fantastisch.
Waar ben je al geweest om foto’s te maken?
Op de Filipijnen, enkele keren in Egypte, en op de Malediven. De Malediven zijn bijzonder. Maar daar ga ik niet naartoe voor naakt-slakken. Dat is een keuze. Dan ga ik bijvoorbeeld voor grote vissen. Of voor haaien. Bij de Malediven zwemmen prachtige haaien. Ik heb vrienden die heel mooie foto’s hebben van haaien. Van die dieren zou ik ook graag eens foto’s maken. Dat is mijn droom. Ik ben al haaien tegengekomen. Maar ze waren te ver. Ik kon dus geen goede beelden maken. In de natuur moet je geluk hebben. Soms is er een dier. Maar jij gaat het daarom niet altijd zien. Ik ben bij de Malediven tien dagen gaan duiken en ik heb maar enkele haaien gezien. En ze waren ver weg.
Vind je dat dan eng?
Je moet weten dat je onder water maar een bezoeker bent. En de dieren geven toestemming. Je moet dus altijd goed weten wat je doet. En de dieren zeker niet uitdagen. Maar ik ben onder water minder bang dan op straat. Ik ben heel bang van grote honden. Die angst heb ik onder water nog nooit gehad.
Wat is je favoriete herinnering van je hobby?
De Malediven. We waren aan het rondkijken en ik was roggen aan het filmen. Dat zijn platte vissen. Die kwamen soms heel dichtbij. Tot er plots een met zijn vleugel hard op mijn hoofd sloeg. Dat was wel bijzonder. En het leuke is dat iemand anders dat gefilmd heeft. Dus kon ik het nog eens bekijken. Dat vond ik echt heel leuk.
Is er een plaats waar je ooit heel graag naartoe wil?
Ja, Indonesië. Ik zou daar graag verblijven op een woonboot. Als we naar Bali gaan, zitten we in een hotel. Dan ga je duiken in de zee, maar kom je elke dag weer op het land. Op een woonboot blijf je een week. Dan leef je daar. Je slaapt, eet, duikt en slaapt op de boot. Dat is mijn droom.
tekst door Justine Helleputte
